FKL Ravensbrück.
FKL Ravensbrück był jedynym z nazwy obozem przeznaczonym dla kobiet.
Funkcjonował w III Rzeszy, latach 1939-1945. W czasie swojego istnienia zginęło w nim ok. 123 tys. osób, z czego ok 32 tys. Polek. (Polskie źródła podają liczby 132 tys. osób i ok. 40 tys. Polek).
Artykuły
Ewakuacja KL Ravensbruck – „białe autobusy Polskie zakonnice w KL Ravensbruck Wanda Kiedrzyńska z domu Puzinowsk Natalia Tułasiewicz Matki i dzieci wywiezione po Powstaniu Warszawskim Tajna korespondencja Międzynarodowy Komitet Ravensbrück Tajne nauczanie Polek w KL Ravensbrück Koszmarny początek w obozie Sztuka w obozach koncentracyjnych
Operacje doświadczalne
Eksperymenty medyczne przeprowadzone przez niemieckich lekarzy na więźniach obozów koncentracyjnych (w tym również na dzieciach), posiadają szczególne miejsce w pamięci historycznej ludzkości. Dokonywali ich lekarze z uniwersyteckimi dyplomami, którzy wcześniej składali przysięgę Hipokratesa, że nie będą niszczyli życia ludzkiego i za wszelką cenę będą starali się je ratować. Radykalne zaprzeczenie temu zobowiązaniu nastąpiło w czasie II wojny światowej, gdy na potrzeby militarne Wehrmachtu zaczęto poszukiwać metod udoskonalających leczenie ran frontowych. Jako żywe „króliki doświadczalne” zaczęto wykorzystywać wbrew ich woli i godności ludzkiej więźniów niemieckich obozów koncentracyjnych różnych narodowości.
Operacje doświadczalne przeprowadzane w kobiecym obozie koncentracyjnym Ravensbruk usytuowanym przy miasteczku Furstenberg nad Havelą zostały dokonane głównie na grupie młodych Polek z wrześniowego transportu lubelsko-warszawskiego z 1941 r. oznaczonego kryptonimem Sondertransport.
Od lutego 1941 r. w FKL Ravensbrűck przeprowadzano egzekucje więźniarek, przybyłych do obozu z wpisanymi w akta wyrokami śmierci, wydanymi przez sądy doraźne. Do końca 1942 r. wyroki wykonywano wyłącznie na Polkach, jednakże w obozie rozstrzeliwano także kobiety innych narodowości.
Rozporządzenie z 28 II 1933 r., o ochronie państwa i narodu, uchwalone w III Rzeszy po tym jak spłonął Reichstag, zawieszało wolność osobistą i zezwalało na aresztowanie oraz osadzanie bez wyroku sądowego na czas nieograniczony „wrogów państwa i narodu”. W tym czasie na terenie całego państwa niemieckiego pojawiały się tzw. „dzikie obozy”, które z czasem likwidowano, bądź przekształcano w większe obozy.
